1. ความไม่รู้ (อวิชชา) หมายถึง ความไม่รู้ในเหตุผลของสิ่งต่าง ๆ หรือเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทำให้มนุษย์เชื่อว่าเป็นการกระทำของอำนาจอันลึกลับ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทำให้เกิดความเชื่อทางศาสนา
การบูชาบรรพบุรุษ เกิดจากความเชื่อว่าวิญญาณมีอยู่แล้ว อวิชชาในเรื่องวิญญาณนี้เป็นพื้นฐานของศาสนาทั่ว ๆ ไป เรียกความเชื่อในลักษณะนี้ว่า วิญญาณนิยม (Animism)
2. ความกลัว สาเหตุที่มนุษย์เกิดความหวาดกลัว มาจากความไม่รู้เบื้องต้น เช่น กลัวภูเขาไฟระเบิด ฟ้าผ่า น้ำท่วม แผ่นดินไหว ฯลฯ มนุษย์ไม่สามารถหาคำตอบให้ตนเองได้ จึงเกิดความกลัวตามสัญชาติญาณ ดังนั้น จึงต้องการหาที่พึ่งทางจิตใจและเพื่อไม่ให้เกิดเหตุร้ายขึ้น จึงต้องทำพิธีบวงสรวงให้เป็นที่พอใจของเทพเจ้าต่าง ๆ ทำให้เกิดพิธีกรรมของศาสนาตามมา
3. ความต้องการที่พึ่งทางใจ มนุษย์ต้องการขจัดความทุกข์ทรมาน ความโหดร้ายของภัยธรรมชาติ จึงคิดหาสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ทำให้เกิดความเชื่อในพระเจ้าและสิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้างก็ต้องการศูนย์รวมกำลังใจในการต่อสู้กับศัตรูของเผ่าอื่น ๆ ทำให้เกิดความเชื่อในเรื่องวิญญาณของบรรพบุรุษ และเทพเจ้าประจำเผ่าต่าง ๆ เป็นต้น
4. ความต้องการความสงบสุขของสังคม มนุษย์คิดค้นศาสนาขึ้นมาเพื่อเป็นเครื่องมือจัดระเบียบสังคมให้มีความสงบสุข ป้องกันมิให้มนุษย์เบียดเบียนซึ่งกันและกัน
5. ความต้องการรู้แจ้งในสัจธรรม ศาสนาบางศาสนา เกิดจากการใช้ปัญญาแสวงหาสัจธรรมหรือความจริงในชีวิตมนุษย์ เพื่อให้หลุดพ้นจากความทุกข์และมีหลักในการดำเนินชีวิตที่ถูกต้อง ดังจะเห็นได้จากการเกิดของพระพุทธศาสนา
6. ความเลื่อมใสศรัทธาและความจงรักภักดี มนุษย์ได้รับการถ่ายทอดความเชื่อจากบรรพบุรุษให้เคารพบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เทวรูป เทพเจ้า ฯลฯ เพื่อให้เกิดความสุขความเจริญแก่ชีวิตและได้วิวัฒนาการกลายมาเป็นศาสนาในที่สุด
7. ความยกย่องบูชาบรรพบุรุษและบุคคลสำคัญ การบูชาบรรพบุรุษประจำเผ่าและชนชาติของตน ที่เรียกว่า “ลัทธิบูชาผีบรรพบุรุษ” (Hero Worship) ซึ่งได้กลายเป็นเทพเจ้าในเวลาต่อมา
มูลเหตุของการเกิดศาสนาที่สำคัญ คือ ความกลัว เนื่องจากมนุษย์ต้องการความสุขและความปลอดภัยในชีวิต จึงต้องแสวงหาสิ่งที่จะช่วยปกป้องคุ้มครองชีวิตของตน ทำให้เกิดศาสนาขึ้นในโลก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น